Jerzy Kurcyusz. Źródło: IPN
W katowickiej siedzibie Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność” w czwartek odsłonięto tablicę upamiętniającą mec. Jerzego Kurcyusza, który w stanie wojennym bronił górników z KWK Ziemowit i Piast, a w 1988 r. przekazywał zachodnim radiostacjom informacje z kopalnianych strajków.
W uroczystości uczestniczyła m.in. córka mecenasa Teresa Kurcyusz-Furmanik, która w stanie wojennym także broniła związkowych działaczy. Poza tym obecna była opozycjonistka z czasów PRL-u Zofia Romaszewska, która obecnie pełni funkcję doradczyni prezydenta Andrzeja Dudy, oraz wiceszef Prawa i Sprawiedliwości, były premier Mateusz Morawiecki.
„Mieliśmy duży kłopot z adwokatami, bo się po prostu bali występować w czasach burzy i naporu solidarnościowego, nie mówię już o czasie od 1976 do 1980 r. Można było zawsze liczyć na pana mec. Kurcyusza” – powiedziała Romaszewska, cytowana w komunikacie Śląsko-Dąbrowskiej „Solidarności”.
Podczas spotkania zaprezentowano książkę „Na przedpolu Jałty. Wspomnienia z tajnej służby w dyplomacji”, w której adwokat opisał działalność placówek organizujących i utrzymujących łączność kurierską pomiędzy władzami RP na uchodźstwie a walczącymi w kraju.
Tablica upamiętniająca adwokata to inicjatywa katowickiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej, którą postanowił wesprzeć związek. Szef Śląsko-Dąbrowskiej „Solidarności” Dominik Kolorz dodał, że przygotowano już wniosek do prezydenta Katowic Marcina Krupy, aby jedna z ulic w mieście otrzymała imię mec. Kurcyusza.
Podczas spotkania w Katowicach zaprezentowano także książkę „Na przedpolu Jałty. Wspomnienia z tajnej służby w dyplomacji”, w której adwokat opisał działalność placówek organizujących i utrzymujących łączność kurierską pomiędzy władzami RP na uchodźstwie a walczącymi w kraju.
Jerzy Kurcyusz urodził się w 1907 r. w Łomży. Według „Encyklopedii Solidarności” przed II wojną światową ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim i prowadził praktykę adwokacką w stolicy. 1 września 1939 r. jako ochotnik wstąpił do Straży Obywatelskiej w Warszawie.
Kilka miesięcy później został wysłannikiem Obozu Narodowo-Radykalnego we Francji, gdzie koordynował łączność między rządem emigracyjnym a krajem. Później działał w placówkach łączności w Stambule oraz Rzymie. Pełnił także funkcję kierownika Wydziały Krajowego Ministerstwa Informacji i Dokumentacji Rządu RP w Londynie.
Odsłonięto mural upamiętniający podziemny strajk w kopalni Piast
Do Polski wrócił w 1947 r. Przez lata pracował jako radca prawny w różnych zakładach przemysłowych na terenie Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego. Był represjonowany. Bezskutecznie próbowali go zwerbować do współpracy funkcjonariusze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.
W czasie stanu wojennego bronił działaczy opozycji, m.in. podczas strajków w KWK Piast i Ziemowit, a także Hucie Baildon. W 1988 r. przekazywał informacje z górniczych strajków zachodnim radiostacjom. Zredagował statut społecznego komitetu budowy pomnika ku czci poległym górnikom z KWK Wujek.
Zmarł w 1988 r. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego.(PAP)
Autor: Patryk Osadnik
pato/ aszw/
