29 lipca w Centrum Olimpijskim PKOl im. Jana Pawła II w Warszawie zostanie otwarta wstawa IPN poświęcona Januszowi Kusocińskiemu. 90 lat temu podczas olimpiady w Los Angeles lekkoatleta zdobył dla Polski złoty medal w biegu na dystansie 10 tys. metrów. Zginał w egzekucji w Palmirach w czerwcu 1940 r.
29 lipca 2022 r. o godz. 11 w Centrum Olimpijskim PKOl im. Jana Pawła II w Warszawie zostanie otwarta wystawa o wybitnym polskim lekkoatlecie i olimpijczyku Januszu Kusocińskim. W inauguracji wystawy weźmie udział prezes IPN dr Karol Nawrocki oraz olimpijska medalistka, panczenistka – Katarzyna Niedźwiedzka.
Po otwarciu wystawy w Centrum Olimpijskim zostaną złożone kwiaty na grobie Janusza Kusocińskiego w Palmirach.
Wystawa „Janusz Kusociński” wpisuje się w cykl biograficznych wystaw elementarnych dostępnych na stronie internetowej IPN. Dotychczas w ten sposób zostały upamiętnione między innymi takie osoby jak: Ignacy Paderewski, rtm. Witold Pilecki, Danuta Siedzikówna „Inka”, prymas Stefan Wyszyński.
Był jednym z najpopularniejszych sportowców Polski międzywojennej. Po kontuzji kolana w 1933 r. przerwał starty. Stopniowo powracał do formy. Starty rozpoczął ponownie w 1937 r. Życiową formę zaczął osiągać w 1939 r. – wrócił do bicia rekordów. 8 czerwca w Helsinkach ustanowił nowe rekordy Polski w biegu na 5000 m i na 3 mile.
Janusz Tadeusz Kusociński urodził się 15 stycznia 1907 r. w Warszawie. Był synem Klemensa i Zofii ze Śmiechowskich. Zafascynowany początkowo grą w palanta i piłką nożną. Od 1925 r. występował w Robotniczym Klubie Sportowym „Sarmata”, w którym zaczął stawiać pierwsze kroki na bieżni. W 1928 roku wstąpił do Klubu Sportowego „Warszawianka”, w którym biegał, aż do wybuchu wojny. W 1928 r. trzykrotnie pobił rekord Polski na dystansie 5000 m! W 1931 roku został wybrany laureatem „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku, a z początkiem 1932 r. otrzymał Wielką Honorową Nagrodę Sportową. Jeszcze przed zdobyciem medalu olimpijskiego udało mu się pobić dwa rekordy świata: 19 czerwca 1932 r. w Antwerpii podczas biegu na 3000 m oraz 30 czerwca w Poznaniu na 4 mile (ok. 6437 m). 31 lipca 1932 r. podczas X Letnich Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles zdobył dla Polski złoty medal w biegu na dystansie 10 tys. metrów.
Był jednym z najpopularniejszych sportowców Polski międzywojennej. Po kontuzji kolana w 1933 r. przerwał starty. Stopniowo powracał do formy. Starty rozpoczął ponownie w 1937 r. Życiową formę zaczął osiągać w 1939 r. – wrócił do bicia rekordów. 8 czerwca w Helsinkach ustanowił nowe rekordy Polski w biegu na 5000 m i na 3 mile.
1 września 1939 r. „Kusy” ze sportowca stał się jednym z tysięcy obrońców stolicy. Jako ochotnik został przydzielony do pierwszego plutonu kompanii karabinów maszynowych 2 Batalionu 360 Pułku Piechoty. Po przegranej wojnie obronnej wstąpił do konspiracyjnej Organizacji Wojskowej „Wilki”, gdzie przyjął pseudonim „Prawdzic”.
W wyniku denucjacji 28 marca 1940 został aresztowany przez Gestapo. Osadzony początkowo w więzieniu mokotowskim, a następnie przy al. Szucha 25. Między 20 a 21 czerwca został przewieziony do Palmir pod Warszawą i tam rozstrzelany.(PAP)
Autor: Maciej Replewicz
mr/ dki/