Stołeczny sąd umorzył sprawę Wojciecha R., oskarżonego w sprawie zburzenia XIX-wiecznej parowozowni na warszawskiej Pradze. Powodem było uznanie przez sąd, że budynek nie był wpisany na listę zabytków oraz było zezwolenie prezydenta miasta na rozbiórkę.
Czwartkowe postanowienie Sąd Rejonowego Warszawa-Praga Północ jest nieprawomocne. Prokuratura może się od niego odwołać. Oskarżyła ona R., bo w czasie wyburzania trwała procedura wpisywania obiektu do rejestru zabytków.
"Dla sądu najważniejsze było to, że obiekt nie został wpisany na listę zabytków, a oskarżony działał na podstawie zezwolenia prezydenta na rozbiórkę" - powiedział PAP rzecznik Sądu Okręgowego Warszawa-Praga sędzia Marcin Łochowski.
Parowozownia była jednym z najstarszych obiektów architektury stołecznego węzła kolejowego. Wzniesiony w latach 1860-62, miał unikatową konstrukcję słupów, które podtrzymywały parowozownię - były one łączone za pomocą stalowych nitów. W Polsce zachowały się tylko dwa takie obramowania.
XIX-wieczna parowozownia przy ul. Wileńskiej w Warszawie została zburzona w lipcu 2010 r. na polecenie dewelopera. Obrona oskarżonego kierownika rozbiórki Wojciecha R. złożyła wniosek o umorzenie procesu już na jego wstępie.
Jak twierdziła obrona, rozbiórka mogła dojść do skutku, bo budynek nie był wówczas zabytkiem - zatem do złamania ustawy o ochronie zabytków przez R. nie doszło. Odmiennego zdania był prokurator, który podkreślał, że w tamtym czasie trwała już procedura wpisania parowozowni do rejestru zabytków, co było wystarczającą podstawą do wstrzymania prac rozbiórkowych i nie zmienia tego argumentacja, że decyzje nadzoru budowlanego takie jak nakaz wstrzymania prac zostały potem uchylone przez sąd administracyjny z powodu błędów formalnych przy ich doręczaniu deweloperowi. "Należy patrzeć, z jakim zamiarem działał oskarżony - a wiedział o trwającej procedurze wpisania do rejestru zabytków i mimo to robót nie przerwano" - przekonywał oskarżyciel.
Parowozownia była jednym z najstarszych obiektów architektury stołecznego węzła kolejowego. Wzniesiony w latach 1860-62, miał unikatową konstrukcję słupów, które podtrzymywały parowozownię - były one łączone za pomocą stalowych nitów. W Polsce zachowały się tylko dwa takie obramowania.
Rozbiórkę zleciła firma deweloperska z Wielkopolski, która wcześniej kupiła obiekt od PKP. Miesiąc przed wyburzeniem wojewódzka konserwator zabytków Barbara Jezierska rozpoczęła procedurę wpisu zabytku do rejestru. Mimo protestów samej konserwator, mieszkańców i obrońców zabytków koparki zrównały z ziemią większą część budynku. (PAP)
sta/ bno/ jbr/
