Gen. Jan Henryk Dąbrowski wjeżdża do Poznania - obraz Jana Gładysza. Źródło: Wikimedia Commons
6 listopada 1806 roku do Poznania przybyli gen. Jan Henryk Dąbrowski i autor hymnu narodowego Józef Wybicki, by obwieścić Polakom obietnicę wskrzeszenia państwa daną przez Napoleona. W sobotę, w 212. rocznicę tego wydarzenia, poznaniacy upamiętnili jego bohaterów.
Przyjazd do Poznania gen. Jana Henryka Dąbrowskiego i Józefa Wybickiego 6 listopada 1806 roku przerodził się w patriotyczną manifestację, a polski ruch zbrojny objął Wielkopolskę, następnie ziemię sieradzką, Kujawy, Mazowsze i Pomorze. Jak podkreślają historycy, cykl wydarzeń, jakie rozpoczęły się na początku listopada w 1806 roku w Poznaniu, dał Polakom realną nadzieję na odrodzenie się państwa i przyczynił do powstania Księstwa Warszawskiego.
Sobotnie uroczystości w Poznaniu zainaugurowało przed południem złożenie kwiatów na grobie Józefa Wybickiego i na symbolicznym grobie z sercem Jana Henryka Dąbrowskiego na wzgórzu św. Wojciecha.
Głównym elementem sobotnich uroczystości była inscenizacja wjazdu do Poznania gen. Jana Henryka Dąbrowskiego i Józefa Wybickiego. Przed poznańskim ratuszem odbyła się przemowa gen. Dąbrowskiego w otoczeniu żołnierzy ubranych w stroje z początku XIX wieku. Po inscenizacji w Ratuszu, w sali Renesansowej, zaprezentowano obraz Jana Gładysza "Wjazd gen. Jana Henryka Dąbrowskiego do Poznania w 1807 roku".
„W 1806 roku wybuchło pierwsze zwycięskie Powstanie Wielkopolskie. Może nie było aż tak krwawe, ale Polacy przejęli wówczas inicjatywę, odebrali urzędy Prusakom, zrobili miejsce wojskom napoleońskim i wypełnili zadanie Napoleona, który mówił +obaczym czy Polacy godni są być narodem+” – przypomniał dyrektor Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości w Poznaniu Tomasz Łęcki.
Jak dodał, „Wielkopolanie w obydwu powstaniach - 1806 i 1918 roku - postępowali podobnie. Byli dobrze zorganizowani przygotowani do wzięcia odpowiedzialności za władzę administracyjną, potrafili do sfinansować i zorganizowali szybko armię, która uczestniczyła również w dalszych bojach: w 1806 roku o przyszłe Księstwo Warszawskie, w 1918-19 o Lwów, zatrzymanie nawały bolszewickiej, wsparcie Śląska, a także w akcjach na Pomorzu”.
W Europie we wrześniu 1805 roku wybuchła wojna. Armia Napoleona wkroczyła do południowych Niemiec, pokonując najpierw Rosję i Austrię pod Austerlitz, następnie odniosła zwycięstwo nad siłami pruskimi pod Jeną i Auerstaedt - w 1806 r. Gdy 27 października do Berlina wkroczył Napoleon, a wojska francuskie zbliżały się do Wielkopolski, Prusacy z obawy przed Francuzami i możliwością wybuchu polskiego powstania, ewakuowali z Poznania garnizon. 3 listopada do miasta wkroczył oddział wojsk napoleońskich, witany przez mieszkańców z ogromnym entuzjazmem.
Napoleon wiedział, że w pościgu za Prusakami wejdzie na polskie ziemie. Wezwał więc Dąbrowskiego i Wybickiego i polecił im przekazanie obietnicy wskrzeszenia państwa.
6 listopada Dąbrowskiego i Wybickiego witały w Poznaniu wiwatujące tłumy. Kolejnego dnia Dąbrowski rozpoczął w Poznaniu tworzenie polskiej armii, która w niedługim czasie liczyła ok. 20 tys. żołnierzy. Wybicki natomiast zaczął budowę zrębów polskiej administracji.
Napoleon przebył do stolicy Wielkopolski 27 listopada 1806 roku. Przez niecałe trzy tygodnie właśnie z Poznania wychodziły jego rozkazy, a 11 grudnia w sali redutowej Hotelu Saskiego podpisano pokój między Francją a Saksonią. Kilka dni później cesarz wyruszył do Warszawy. W czerwcu następnego roku, na mocy traktatu w Tylży, postało Księstwo Warszawskie, którego częścią stała się Wielkopolska.
Inscenizacja wjazdu generała Jana Henryka Dąbrowskiego odbyła się w Poznaniu po raz trzeci. Organizuje je Wielkopolskie Muzeum Niepodległości wspólnie z Poznańskim Towarzystwem Przyjaciół Nauk i Muzeum Historii Miasta Poznania. (PAP)
autor: Anna Jowsa
ajw/ wj/
