Ćwiczenia partyzanckie, akcje zbrojne i portrety dowódców formacji Batalionów Chłopskich znalazły się na obrazach prezentowanych online i w Galerii Brama Bielańska Muzeum X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej na wystawie „Bataliony Chłopskie. Armia Polskiego Państwa Podziemnego”.
Ok. 1,5 tys. stron rękopisów i druków ulotnych zawierających informacje dotyczące działania systemu prawnego Polskiego Państwa Podziemnego i Kontrwywiadu Armii Krajowej z lat 1943–44 trafiło do zbiorów Muzeum Pamięci Powstania Warszawskiego.
12 tablic przybliżających działalność Armii Krajowej zostało zamontowanych na szlaku upamiętniającym działalność AK na ziemi limanowskiej (woj. małopolskie). Tablice uzupełniają wydane wcześniej przewodnik i mapę.
100 lat temu, 24 stycznia 1921 r., urodził się harcmistrz, ppor. AK Tadeusz Zawadzki „Zośka”, bohater „Kamieni na szaniec”, zasłużony dla utrwalenia w przestrzeni okupowanej Warszawy symbolu Polski Walczącej; inicjator i uczestnik Akcji pod Arsenałem; patron powstańczego batalionu.
Urodził się 29 grudnia 1915 r. Był synem Witolda i Anny z Orłowskich. W związku z karierą zawodową ojca – kolejno pracownika cukrowni, Warszawskiej Izby Skarbowej, kierownika Departamentu Obrotu Pieniężnego w Ministerstwie Skarbu, prezesa zarządu Banku Spółek Zarobkowych – rodzina mieszkała w Brześciu Kujawskim, Warszawie i Poznaniu.
Posłowie uczcili w czwartek pamięć zmarłej 5 stycznia sanitariuszki Armii Krajowej, narzeczonej mjr „Łupaszki” Lidii Lwow-Eberle. Do końca swych dni manifestowała przywiązanie do patriotycznych wartości – podkreśliła marszałek Sejmu Elżbieta Witek.
Urodził się 6 maja 1921 r. w Kolbuszowej. Jego rodzice byli nauczycielami. Ojciec służył w Legionach Polskich. Jan Bytnar uczył się w warszawskim Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Należał wówczas wraz z Tadeuszem Zawadzkim i Maciejem Aleksym Dawidowskim do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, nazywanej od koloru chust „Pomarańczarnią”. Maturę zdał w 1939 r.
Urodził się 3 listopada 1920 r. w Drohobyczu. Był synem Janiny z Sagatowskich i Aleksego Dawidowskiego. Oboje rodzice byli inżynierami. W 1929 r. rodzina przeniosła się do Warszawy, ponieważ Aleksy Dawidowski został dyrektorem administracyjnym w Państwowej Fabryce Karabinów na Woli. Dawidowski prowadził szeroko zakrojoną działalność społeczną. Otworzył szkołę zawodową dla dzieci robotników, organizował kursy dokształcające, założył klub sportowy, bibliotekę itp.
Urodził się 28 stycznia 1903 r. w Warszawie. Dwa lata później jego rodzina przeniosła się do Kijowa. Tam kształcił się w rosyjskiej szkole powszechnej. W 1911 r. zmarł jego ojciec, co postawiło matkę w trudnej sytuacji materialnej. Aby jej pomóc, Aleksander przerwał edukację i zdobył posadę bankowego gońca. Z czasem otrzymał awans i jako urzędnik przepisywał bankową korespondencję na maszynie.