Urodził się 25 grudnia 1940 r. w Podlesiu. Z polityką zetknął się już jako student fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, biorąc udział w wydarzeniach marcowych w 1968 r. W ten sposób poznał środowisko „komandosów”.
Wujec i KOR
W 1970 r. skończył studia, a w latach siedemdziesiątych pracował w warszawskiej Tewie. Działał też w Klubie Inteligencji Katolickiej. W 1976 r. był jedną z tych osób, które zaangażowały się w pomoc represjonowanym robotnikom Radomia i Ursusa. Stał się też jednym z najważniejszych współpracowników powstałego we wrześniu 1976 r. Komitetu Obrony Robotników.
Już wtedy dał się poznać jako wybitny organizator. Gdy w 1977 r., po uwolnieniu wszystkich represjonowanych za wydarzenia Czerwca ’76, Komitet Obrony Robotników przekształcił się w Komitet Samoobrony Społecznej „KOR”, Wujec został jego oficjalnym członkiem. Był wśród twórców wydawanego od 1977 r. poza cenzurą pisma „Robotnik”, skierowanego do środowiska robotniczego. To pismo stało się patronem powstałych w 1978 r. nielegalnych Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W marcu 1979 r. był jednym z najciężej pobitych – przez nasłaną przez SB bojówkę – uczestników wykładu Towarzystwa Kursów Naukowych w mieszkaniu Jacka Kuronia. Doznał wówczas wstrząśnienia mózgu.
Wujec w latach 80.
Henryk Wujec: nie wyobrażaliśmy sobie, że komunizm można obalić
W sierpniu 1980 r. Wujec był wśród zatrzymanych działaczy KSS „KOR”, których uwolnienie stało się jednym z postulatów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Gdańsku. Po powstaniu NSZZ „Solidarność” działał w Regionie Mazowsze. 13 grudnia 1981 został internowany, a jesienią 1982 r. obóz internowania zamieniono mu na więzienie. Wujec był wśród 11 działaczy KOR i „Solidarności”, których władze komunistyczne więziły aż do lipca 1984 r. i których chciano postawić przed sądem za próbę obalenia ustroju siłą. Proces po jednej rozprawie przerwano i uwięzionych działaczy objęto amnestią.
Kolejny raz trafił do aresztu w czerwcu 1986 r., ale wypuszczono go wraz ze wszystkimi więźniami politycznymi we wrześniu tego samego roku. Gdy w 1988 r. powstał Komitet Obywatelski przy Lechu Wałęsie, Wujec od początku odgrywał w nim kluczową rolę. Z uwagi na zdolności organizacyjne powierzono mu obowiązki sekretarza KO.
Wujec w III RP
Brał udział w obradach okrągłego stołu, w podstoliku ds. pluralizmu związkowego. Kandydował też z list Komitetu w wyborach do Sejmu kontraktowego 4 czerwca 1989 r. W Sejmie X kadencji został posłem i odtąd w parlamencie zasiadał nieprzerwanie dwanaście lat. Także w powstałym w Sejmie X kadencji Obywatelskim Klubie Parlamentarnym, kierowanym przez Bronisława Geremka, objął funkcję sekretarza, odpowiadając za stronę organizacyjną działalności klubu. Sprawa odwołania Wujca z funkcji sekretarza Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie stała się m.in. kluczowym momentem tzw. wojny na górze w obozie „Solidarności”.
Wujec zaczął działać w Ruchu Obywatelskim Akcja Demokratyczna, a jesienią 1990 r. włączył się w kampanię prezydencką Tadeusza Mazowieckiego. Gdy z końcem 1990 r. powstała Unia Demokratyczna, stał się jej działaczem. W pierwszych w pełni wolnych wyborach parlamentarnych w 1991 r. kandydował z list UD do Sejmu i znów został posłem, podobnie jak w przedterminowych wyborach w 1993 r. W parlamencie pełnił funkcję sekretarza klubu UD i Unii Wolności.
W kolejnej kadencji Sejmu, 1997–2001, UW weszła w koalicję rządową z Akcją Wyborczą Solidarność. Wujec jednak nadal działał przede wszystkim w Sejmie, dopiero w 1999 r. objął stanowisko rządowe, zostając sekretarzem stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Ze stanowiska ustąpił w połowie 2000 r., gdy Unia opuściła koalicję z AWS i rząd.
W 2001 r. Unia Wolności nie przekroczyła progu wyborczego, jej wyborców odebrała utworzona m.in. przez dawnych działaczy KLD Platforma Obywatelska. Wujec znalazł się poza parlamentem. Gdy w 2005 r. UW przekształciła się w Partię Demokratyczną demokraci.pl, Wujec został jej członkiem. Wystąpił jednak rok później, gdy PD zawarła koalicję wyborczą Lewica i Demokraci z postkomunistycznym SLD.
Do dużej polityki Wujec wrócił jesienią 2010 r, gdy prezydent Bronisław Komorowski powołał go na swojego doradcę ds. społecznych. W 2012 r. został powołany w skład Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, a w 2013 r. w skład Rady Fundacji Auschwitz-Birkenau. W 2014 r. był współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego Solidarności z Ukrainą. Po porażce Bronisława Komorowskiego w wyborach w 2015 r. Wujec nadal działał publicznie.
Henryk Wujec zmarł 15 sierpnia 2020 r. po długiej i ciężkiej chorobie. Miał 79 lat.
akr /
