Premiera "Wiery Gran" w Teatrze Kamienica

Twórcy spektaklu dokonują analizy psychiki artystki u schyłku jej kariery. "To połączenie monodramy i duetu aktorskiego" - powiedziała na poniedziałkowej konferencji prasowej reżyserka przedstawienia Barbara Sass. Spektakl Anny Burzyńskiej to opowieść o życiu i twórczości polskiej pieśniarki kabaretowej żydowskiego pochodzenia Wiery Gran.

Kameralny spektakl grany w Teatrze Kamienica ukazuje najważniejsze momenty z życia artystki - występy w Carnegie Hall, w salach koncertowych Paryża i w Tel Awiwie, a także występy w kawiarni warszawskiego getta Cafe Sztuka podczas okupacji niemieckiej.

"Fakty historyczne stały się tylko tłem fabuły dramatu, znacznie bardziej zainteresował mnie portret psychologiczny kobiety, która przez większość swojego życia przebywała w przerażającym więzieniu własnych obsesji i lęków" - wyznała Anna Burzyńska w tekście "Dlaczego napisałam sztukę o Wierze Gran". "Chociaż została sądownie oczyszczona ze wszystkich zarzutów, to przylgnęła do niej opinia zdrajczyni i kolaborantki, bez wyraźnych powodów rozpowszechniana przez jej przeciwników" - dodała.

Wiera Gran była jedną z popularniejszych artystek kabaretowych lat 30. XX wieku. Występowała w największych salach koncertowych na świecie. Cieniem na jej karierze kładł się zarzut o kolaborację z Gestapo w okresie wojennym. Ze względu na plotki, miała trudności ze znalezieniem zatrudnienia; spotykała się z niechęcią i podejrzliwością. W 1945 roku sąd oczyścił ją z zarzutów o kolaborację.

Wiera Gran była jedną z popularniejszych artystek kabaretowych lat 30. XX wieku. Występowała w największych salach koncertowych na świecie. Cieniem na jej karierze kładł się zarzut o kolaborację z Gestapo w okresie wojennym. Ze względu na plotki, miała trudności ze znalezieniem zatrudnienia; spotykała się z niechęcią i podejrzliwością. W 1945 roku sąd oczyścił ją z zarzutów o kolaborację.

W 1950 roku wyemigrowała do Izraela, gdzie nadal była bojkotowana pod zarzutem kolaboracji z Niemcami w okresie II wojny światowej. W połowie lat 50. współpracowała z Jacques'em Brelem i Charles'em Aznavourem, nagrywając francuskojęzyczny repertuar. W 1969 roku dała recital w Carnegie Hall w Nowym Jorku, a w 1970 wystąpiła w paryskiej Salle Pleyel.

W 1973 roku rozpoczęła pracę nad książką "Sztafeta oszczerców", wydaną w Polsce w 1980 roku. Ostatnie lata życia spędziła zamknięta w swoim paryskim mieszkaniu. Zmarła w 2007 roku w Domu św. Kazimierza, przytułku w Paryżu, w którym w 1883 roku zmarł poeta Cyprian Norwid.

"Imponuje mi jej determinacja i odwaga. Pomimo niemożliwości oczyszczenia się z zarzutów o współpracę z Gestapo, ona ciągle walczyła. Zmagała się ze sobą, z oskarżeniami i pewnymi urojeniami - wydawało jej się, że jest podsłuchiwana, śledzona. Poraziła mnie ta jej determinacja, zatracanie się. Jednocześnie jej ogromna odwaga i fakt, że była niezwykłą kobietą. Miała dwa życia: jedno na scenie, w którym czuła się bardzo szczęśliwa, i drugie - prywatne, w którym zmagała się ze swoimi problemami" - powiedziała PAP Justyna Sieńczyłło, odtwórczyni roli Wiery Gran w spektaklu.

Do najsłynniejszych utworów Wiery Gran należą: "Ciemna dziś noc", "Varsovie de mon enfance", "Trzy listy" i "Jej pierwszy bal".

W sztuce występują: Justyna Sieńczyłło i Paweł Burczyk. Reżyseria: Barbara Sass, scenariusz: Anna Burzyńska, kostiumy: Ewa Krauze.(PAP)

pj/ hes/