Odrestaurowana tablica epitafijna w kościele w Głębowicach. Fot. diecezja bielsko-żywiecka
Unikalne tablice epitafijne z czarnego marmuru dębnickiego, które znajdują się na zewnętrznej ścianie kościoła parafii NMP z Góry Karmel w Głębowicach (Małopolskie), zostały odrestaurowane – poinformowała diecezja bielsko-żywiecka, na terenie której leży parafia.
„Epitafia te należą do najcenniejszego zespołu tego rodzaju w diecezji bielsko-żywieckiej” – podkreślił ks. Szymon Tracz, który w diecezji odpowiada za konserwację architektury i sztuki sakralnej.
Jak poinformował ks. Tracz, tablice pierwotnie znajdowały się we wnętrzu świątyni. Najokazalsza jest płyta upamiętniająca właściciela Głębowic Jana Pisarzowskiego herbu Starykoń, który zmarł w 1652 r. Był sędzią ziemskim księstwa zatorskiego i oświęcimskiego. „Kolejne marmurowe epitafium upamiętnia Adama Pisarzowskiego, zmarłego w 1657 r., a trzecie, późnobarokowe, położone w 1782 r. przez Apolonię z Wilkońskich Pisarzewską, upamiętnia jej męża Adama Pisarzewskiego, chorążego krakowskiego” – dodał duchowny.
Po konserwacji płytom przywrócona została pierwotna kolorystyka. Zdaniem ks. Tracza, zespół tablic epitafijnych, który obejmuje też barokową płytę z herbem Starykoń, dwa epitafia kolejnych właścicieli Głębowic z rodu Duninów herbu Łabędź, dwie płyty wewnątrz kościoła, które upamiętniają jego konsekrację i remont, a także unikalny portret epitafijny Zofii z Komorowskich Gierałtowskiej, to najcenniejszy tego rodzaju zespół w diecezji.
W głębowickiej świątyni od kilku lat trwają prace konserwatorskie i restauracyjne. Objęły one m.in. manierystyczny ołtarz główny z XVII w. i strop nawy, gdzie odkryto zamalowaną w latach 70. XX w. polichromię ucznia Jana Matejki Adama Giebułtowskiego. Wymieniono też dach.
Parafia pod pierwotnym wezwaniem św. Marii Magdaleny w Głębowicach po raz pierwszy została wzmiankowana w spisie świętopietrza z lat 1325-1327. Kościół został wzniesiony w 1518 r. W okresie reformacji został zajęty przez kalwinów. Kościół katolicki odzyskał go w 1659 r.
Świątynia pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel w XVIII i XIX w. była przebudowywana. Powstały dwie kaplice boczne - św. Tytusa i Najświętszego Serca Pana Jezusa. W międzywojniu dobudowana został kruchta i prezbiterium. (PAP)
autor: Marek Szafrański
szf/ itm/
