Urodził się w 1928 r. we wsi Białobrzegi koło Łańcuta. W 1950 r. ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.Następnie był pracownikiem naukowym UJ i Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Krakowie.
W 1952 r. rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W roku 1955 wstąpił do PZPR.
Działalność polityczna Czyrka
W następnych latach pełnił m. in. funkcję radcy ambasady w Belgradzie (1962 – 1968) oraz wicedyrektora i dyrektora departamentu Studiów i Programowania MSZ (1969 – 1971).
Od 1971 r. pracował na stanowisku podsekretarza stanu w MSZ. W grudniu tego roku wybrano go na zastępcę członka Komitetu Centralnego PZPR.
W lutym 1980 r. został członkiem KC. W sierpniu tego samego roku został mianowany ministrem spraw zagranicznych - funkcję tę sprawował do lipca 1982 r.
Czyrek jako najbliższy współpracownik Jaruzelskiego
Od lipca 1981 r. do 1989 r. był członkiem Biura Politycznego i sekretarzem KC PZPR. Należał do najbliższych współpracowników gen. Wojciecha Jaruzelskiego.
W grudniu 1982 r. objął stanowisko wiceprzewodniczącego Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON).
W latach 1985-1989 będąc posłem przewodniczył sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych.
W 1988 r. prowadził rozmowy z opozycją i Kościołem, przygotowujące obrady Okrągłego Stołu.
Był przewodniczącym powołanego w październiku tego roku przez Sekretariat KC sztabu politycznego, którego zadaniem miało być nadzorowanie rozmów Okrągłego Stołu.
Przed wyborami czerwcowymi w 1989 r. kierował pracami sztabu wyborczego powołanego przez Biuro Polityczne. Kandydując z listy krajowej w wyborach z 4 czerwca poniósł porażkę.
Czyrek po zmianach ustrojowych w Polsce
Pod koniec lipca 1989 r. na XIII Plenum KC PZPR złożył rezygnację z członkowstwa w Biurze Politycznym i Sekretariacie KC PZPR.
Następnie do grudnia 1990 r. pełnił funkcję ministra stanu przy prezydencie gen. W. Jaruzelskim. Po jego ustąpieniu wycofał się z życia publicznego. (PAP)
mjs
