Dawne fabryki, zakłady pracy, osiedla robotnicze i wille dyrektorskie wzniesione w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego można zwiedzać wędrując specjalnym szlakiem, wiodącym przez miejscowości Podkarpacia, które rozwinęły się lub powstały w ramach COP.
Dawne fabryki, zakłady pracy, osiedla robotnicze i wille dyrektorskie wzniesione w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego można zwiedzać wędrując specjalnym szlakiem, wiodącym przez miejscowości Podkarpacia, które rozwinęły się lub powstały w ramach COP.
5 lutego 1937 r. na wniosek wicepremiera i ministra skarbu Eugeniusza Kwiatkowskiego Sejm przyjął plan budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego. Położony w widłach Wisły i Sanu COP był jedną z największych inwestycji gospodarczych w Polsce międzywojennej.
Wszystkie osiągnięcia COP były oparte na myśli technicznej polskich inżynierów - wskazuje prof. Marian Marek Drozdowski, autor książki „Historia Centralnego Okręgu Przemysłowego”. Jak podkreśla, „z budowniczymi COP wiąże się ogromna pozytywna tradycja kultury ekonomicznej i politycznej”.
W niedzielę 2 września minie 75 lat od śmierci barona Pierre'a de Coubertina, pomysłodawcy i realizatora idei nowożytnych igrzysk olimpijskich. Za swoje zasługi Francuz zyskał sobie miano "ojca współczesnego sportu".
Kiedy po zakończeniu wielkiego kryzysu gospodarczego w 1935 r. bezrobocie w Polsce nie spadło do poziomu sprzed 1929 r., lecz utrzymywało się na znacznie wyższym poziomie, poprawa koniunktury była stosunkowo powolna, a zagrożenia zewnętrzne rosły, rząd RP przystąpił do bardziej aktywnej polityki gospodarczej, której celem było stworzenie jak największej liczby nowych miejsc pracy i wzrost polskiego potencjału przemysłowego, zwłaszcza związanego z obronnością.
5 lutego 1937 r. wicepremier i minister skarbu Eugeniusz Kwiatkowski na posiedzeniu Komisji Budżetowej Sejmu przedstawił plan budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego, który był największym przedsięwzięciem przemysłowym II RP.