dzienniki

„Dni pogrudniowe. Dzienniki stanu wojennego”

„Stało się! Dopiero około godziny 10.00 dowiedziałam się z telewizji, że od północy mamy stan wojenny w całym kraju. A więc wojna z narodem – zapisała 13 grudnia 1981 r. Janina Bielecka, matka przyszłego premiera Jana Krzysztofa Bieleckiego”. „Finito. Stan wojenny” – zapisała z kolei dziennikarka Krystyna Jagiełło. 

„Dziennik 1922–1926”

W wydawanej przez Muzeum Historii Polski serii „100-lecie niepodległości. Wspomnienia i pamiętniki” ukazały się dwa tomy wspomnień Władysława Konopczyńskiego, jednego z najwybitniejszych historyków polskich pierwszej połowy XX wieku. W tym roku przypada 70. rocznica jego śmierci.

„Dziennik 1939–1944”

Dyplomata, konsul w Królewcu i wojewoda wołyński, profesor geografii Uniwersytetu Jagiellońskiego – Stanisław Srokowski - pisał w czasie II wojny światowej dziennik. Donosił, co się działo na froncie, ale przede wszystkim o tym, co widział w Warszawie i jej okolicach, bo mieszkał w willi w legionowskim Bukowcu. Spotykał wielu ludzi i skrupulatnie notował, co do niego docierało.

„Dzienniki”

Lakoniczne zapiski z lat 1956-58 i komentarze do tamtego, najgorętszego etapu życia Agnieszki Osieckiej napisane w 1970 roku, znalazły się we właśnie wydanym, ostatnim, szóstym tomie jej młodzieńczych „Dzienników”. Potwierdzają one przypuszczenia, że Jerzy Giedroyc był w swoim czasie poważnym kandydatem do serca poetki.

„Dzienniki z Powstania Warszawskiego”

„I to jest właśnie istota mitu: mit pamięta. Ale mit pamięta co innego niż historia. Pamięta to, co jest osobistym ulubieniem i osobistą zgrozą, co wypływa z natury człowieka. Nie pamięta dokumentów, wyraża raczej sen niż jawę, postać rzeczy idealną, zarówno w złym, jak w dobrym, wyraża los nieprzetłumaczalny na żaden język historyczny, niezmienny los śmiertelników skazanych na wyżywanie się w walce ze śmiercią” – zapisała Maria Kuncewiczowa.

„Dzienniki”

„Zaczynam pamiętnik. Może starczy cierpliwości na regularne prowadzenie go. To jest potrzebne: fakty, rozmowy, ludzie – dokumentacja późniejszych wniosków, myśli, uczuć, wszystkiego, co dzieje się we mnie. W zeszłym roku było tego bardzo dużo – niestety, nie zapisywałem. W tym roku jestem niepełne trzy tygodnie i już nagromadziło się mnóstwo. Spróbuję do tych zaległości wracać później, a na razie zaczynam na bieżąco” – napisał Wiktor Woroszylski w poniedziałek 19 października 1953 r. w miejscowości Pieriediełkino.

„Ład Europy Wschodniej: Polska i Litwa w monumentalnych +Dziennikach+ Michała Römera”. Prezentacja polskiego i litewskiego wydania 

Instytut Polski w Wilnie we współpracy z Ośrodkiem KARTA oraz Instytutem Historii Litwy zapraszają na dyskusję „Ład Europy Wschodniej: Polska i Litwa w monumentalnych +Dziennikach+ Michała Römera”, podczas której zostaną zaprezentowane polskie i litewskie wydanie tego dzieła. Dyskusja odbędzie się 21 marca, o godz. 18.00 w sali konferencyjnej Litewskiej Biblioteki Narodowej im. M. Mažvydasa (al. Giedymina 51, Wilno). Spotkanie w jęz. polskim i litewskim z symultanicznym tłumaczeniem. Wstęp wolny.

„Mrówka w słoiku. Dzienniki czeczeńskie 1994–2004”

„Cześć Dzienniku! Mieszkam w mieście Grozny przy ulicy Zawiety Iljicza. Nazywam się Polina Żerebcowa. Mam 9 lat” – w ten sposób, 25 marca 1994 roku, Żerebcowa rozpoczyna pisanie dziennika. 

Spotkanie wokół II tomu "Dzienników" Wiktora Woroszylskiego

Ośrodek KARTA i PEN Clubu zapraszają na dyskusję "Pisarz w społeczeństwie alternatywnym. Lata osiemdziesiąte w II tomie +Dzienników+ Wiktora Woroszylskiego". Spotkanie odbędzie się w czwartek 26 kwietnia, o godz. 18, w auli Domu Literatury w Warszawie (Krakowskie Przedmieście 87/89).