Projekt uchwały dotyczący upamiętnienia 150. rocznicy urodzin oraz 75. rocznicy śmierci Romana Dmowskiego złożył we wtorek w Sejmie klub parlamentarny Solidarnej Polski - poinformował we wtorek poseł partii Patryk Jaki.
O przypadku i absurdach w historii Europy oraz nieracjonalnych decyzjach, które wpłynęły na bieg dziejów pisze Marcin Król w książce „Klęska rozumu”. Autor przybliżył kulisy m.in. rewolucji francuskiej, kongresu wiedeńskiego i konferencji paryskiej po I wojnie światowej.
W okresie II Rzeczpospolitej polska część Górnego Śląska korzystała z autonomii, ustanowionej w 1920 r. decyzją Sejmu Ustawodawczego. Nadano ją regionowi w obliczu zbliżającego się plebiscytu, który miał zdecydować o przynależności państwowej Śląska.
15 sierpnia 1917 r. w Lozannie z inicjatywy Romana Dmowskiego założono Komitet Narodowy Polski, uznany przez państwa Ententy za oficjalną reprezentację narodu polskiego i sprawujący polityczną kontrolę nad armią polską we Francji w czasie I wojny światowej.
2011-03-08 (PAP) - Fotografie i dokumenty poświęcone życiorysowi twórcy endecji Romanowi Dmowskiemu oraz jego sylwetce politycznej będzie można zobaczyć na wystawie "Roman Dmowski 1864-1939" czynnej od środy w stołecznym Muzeum Niepodległości.
4.I. Płk Marian Januszajtis-Żegota przeprowadził nieudany zamach stanu, mający na celu obalenie rządu Jędrzeja Moraczewskiego. 16.I. Naczelnik Państwa Józef Piłsudski powołał Ignacego Paderewskiego na stanowisko prezesa Rady Ministrów i jednocześnie ministra spraw zagranicznych oraz delegata polskiego na konferencję pokojową w Paryżu. 18.I. W Paryżu z udziałem delegacji polskiej rozpoczęły się obrady konferencji pokojowej. 3.II.
10 lutego 1920 r. w Pucku odbyły się symboliczne zaślubiny z morzem, zorganizowane dla uczczenia powrotu Polski nad Bałtyk. Reprezentujący Rzeczpospolitą gen. Józef Haller w czasie uroczystości mówił: "Teraz wolne przed nami światy i wolne kraje. Żeglarz polski będzie mógł dzisiaj wszędzie dotrzeć pod znakiem Białego Orła, cały świat stoi mu otworem".
15 marca 1923 r., po podjęciu odpowiedniej uchwały przez Radę Ambasadorów, w Paryżu pod przewodnictwem premiera Francji Raymond Poincaré, podpisano dodatkowy protokół do Traktatu Wersalskiego zatwierdzający ostatecznie wschodnią granicę II Rzeczypospolitej i uznający tym samym przynależność do niej Galicji Wschodniej i Wileńszczyzny. Decyzji mocarstw zachodnich w sprawie polskich granic nie przyjął do wiadomości rząd sowiecki i władze Litwy.