Leon Lech Beynar uchodził w swoich czasach za jednego z najodważniejszych intelektualistów. Kazimierz Koźniewski tak też interpretował jego pseudonim – Jasienica, czyli „ja się nic a nic nie boję”. 10 listopada mija 115. rocznica jego urodzin.
Dziesięć lat mija od śmierci Jerzego Tomaszewskiego. Był historykiem wszechstronnym, zajmował się historią gospodarczą, dziejami krajów Europy Środkowej, historią mniejszości narodowych w II RP. Szczególne zasługi położył na rzecz rozwoju historiografii Żydów polskich. Wychodził z założenia, że głównym obowiązkiem historyka jest trzymanie się faktów ustalonych na drodze naukowego badania i żadne okoliczności natury politycznej czy emocjonalnej nie powinny go ograniczać. W konsekwencji tego podejścia niektórzy uważali jego prace za kontrowersyjne, a sam autor „podejrzewany” był o przynależność do narodu żydowskiego, ukraińskiego, białoruskiego… „Pochodzenie istotne jest dla jamnika, nie dla historyka” – zwykł kwitować tego sugestie Tomaszewski.
Czterej wybitni uczeni: dr hab. Sebastian Glatt, prof. Janusz Lewiński, prof. Krzysztof Sacha i prof. Marcin Wodziński - to tegoroczni laureaci Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Nagrody przyznano po raz 33. Ich wysokość wzrosła - wynosi obecnie 250 tys. zł.
20 lat temu, 16 października 2004 r. zmarł Tomasz Strzembosz, wybitny przedstawiciel harcerstwa, jeden z najznakomitszych historyków wojennych dziejów Polski, pionier badań nad konspiracją AK-owską i partyzantką antysowiecką. Był zawsze wierny własnym przekonaniom, za co płacił wysoką cenę. Bez względu na koniunktury środowiskowe i sytuację polityczną w dążeniu do prawdy nie uznawał żadnych kompromisów.
Był jednym z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych polskich historyków w okresie powojennym, a zarazem postacią kontrowersyjną. Andrzej Feliks Grabski był uczonym, który stworzył rudymentarne dzieła z zakresu historii historiografii – dyscypliny przez jednych uważanych za niszową, przez innych za hermetyczną, a nawet ezoteryczną, ale bez której niepodobna wyobrazić sobie rozwoju nauk historycznych. Mimo że od ćwierćwiecza nie ma go wśród nas, jego dorobek jest nie tylko aktualny, lecz także niezastąpiony.
28 lipca mija pięć lat od dnia, w którym odszedł Jerzy Wojciech Borejsza, jeden z najznakomitszych polskich historyków, badacz polskiej emigracji czasu zaborów oraz historyk faszyzmów. Marzenie o zostaniu pisarzem przekuł w liczne dzieła historiograficzne, które dziś stanowią klasykę europejskiej literatury historycznej.
27 maja zmarł profesor Jan Kieniewicz, znakomity historyk, wielkiej klasy humanista. Był badaczem dziejów powszechnych, który swoim zainteresowaniem obejmował trzy powiązane ze sobą, wielkie problemy: ekspansję, kolonializm i cywilizację. Przez niemal całe życie zawodowe był związany z Uniwersytetem Warszawskim.
Powstaniec warszawski i znakomity historyk, badacz epoki nowożytnej, autor pionierskich opracowań z zakresu dziejów społeczno-gospodarczych. Był niezwykle zasłużony dla organizacji nauki w Polsce, pełnił m.in. funkcje prorektora Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku oraz sekretarza naukowego i wiceprezesa Polskiej Akademii Nauk. Dokładnie 100 lat temu, 13 kwietnia 1924 r. w Warszawie urodził się Andrzej Wyczański.
Patrząc z perspektywy młodego, a potem coraz starszego badacza widziałem, jakim autorytetem jest dla każdego prof. Henryk Samsonowicz. Każdy liczył się z jego zdaniem – mówi PAP dr hab. Grzegorz Myśliwski, historyk z UW, uczeń prof. Samsonowicza.