Konkurs Muzeum Historii Polski „Królewskie pary”
Muzeum Historii Polski zaprasza uczniów szkół podstawowych do udziału w konkursie "Królewskie pary". Na prace przedstawiające wizerunek ślubny wybranego króla Polski z dynastii Jagiellonów lub króla elekcyjnego wraz z poślubioną królewną lub księżniczką pochodzącą z obcego dworu, Muzeum czeka do 8 kwietnia.
Prace, wykonane dowolną techniką w formacie A3, należy nadsyłać do 8 kwietnia na adres Muzeum Historii Polski (ul. Mokotowska 33/35 00-560 Warszawa). Regulamin i materiały pomocnicze dostępne na stronie: http://muzhp.pl/pl/c/1656/krolewskie-pary
Pomiędzy XVI a XVIII stuleciem w większości krajów europejskich panowały dynastie królewskie. Małżeństwa królewskich potomków były więc aranżowane w celu zacieśnienia politycznego sojuszu, połączenia ze sobą dwóch terytoriów lub przypieczętowania traktatu pokojowego. Nie inaczej było w Polsce. Dla Jagiellonów, a następnie dla królów elekcyjnych największe znaczenie podczas uzgadniania małżeństwa miał bieżący interes polityczny państwa.
Królewski ślub był wydarzeniem publicznym: powitanie panny młodej odbywało się uroczyście na granicy królestwa. Orszaki weselne robiły ogromne wrażenie. Wielodniowe uroczystości związane z królewskimi zaślubinami obchodzono z wielką pompą. Damy prezentowały eleganckie szaty, słuchano muzyki skomponowanej specjalnie na tę okazję, odbywały się bale maskowe i tańce, organizowano turnieje, wyścigi i pojedynki, nie wspominając o wystawnych bankietach.
Panny młode, przybywające na polski dwór z obcego kraju, przywoziły swoją kulturę i obyczaje. Często były mecenasami artystów - malarzy, architektów, przyczyniały się do rozpowszechniania nowych strojów i potraw. Przejmowały najnowsze europejskie trendy, wywierały wpływ na architekturę rezydencji i mogły wykorzystywać swoje rozległe powiązania dynastyczne, by gromadzić dzieła sztuki. Dzięki nim dochodziło do rozprzestrzeniania i wymiany poglądów, mody, wierzeń czy wzorców kulturowych.
Księżniczki były wydawane za mąż do innych krajów, stąd też pamięć narodowa nie przywiązywała do nich dużej wagi. Nie poświęca się im wiele miejsca w muzeach, ich wizerunki nieczęsto spotyka się na pomnikach, tablicach pamiątkowych, znaczkach pocztowych lub monetach jako reprezentantki tożsamości społecznej. Warto je odkryć na nowo.
Źródło: Muzeum Historii Polski
