13.07.2010. Warszawa (PAP) - Dwa lata temu w wypadku samochodowym zginął prof. Bronisław Geremek - historyk, polityk, b. szef MSZ, europoseł. W drugą rocznicę jego śmierci działacze Partii Demokratycznej uczcili pamięć profesora, składając kwiaty na jego grobie na warszawskich Wojskowych Powązkach. Na Cmentarz Wojskowy na warszawskich Powązkach przybyła trzyosobowa delegacja zarządu PD: wiceszef partii Marek Matczak, sekretarz regionu mazowieckiego Piotr Obacz oraz skarbnik PD Agnieszka Kuncewicz.
Matczak podkreślił w rozmowie z PAP, że "najważniejszą tradycją, jaką prof. Geremek wprowadził do polityki, jest przyzwoitość".
"Pan profesor uczył nas, w jaki sposób być politykiem przyzwoitym" - mówił wiceszef PD. Dodał, że obecnie, po katastrofie prezydenckiego samolotu pod Smoleńskiem, to przesłanie jest szczególnie aktualne.
Z kolei Obacz wspominając Bronisława Geremka powiedział, że był on "najwybitniejszym przedstawicielem politycznego centrum, człowiekiem z bardzo ugruntowanymi poglądami liberalnymi". Zaznaczył jednocześnie, że Geremek w swoich działaniach i osądach politycznych był bardzo umiarkowany.
"Takich ludzi jak prof. Geremek brakuje dzisiaj w polskiej polityce. Pan profesor był uosobieniem wielkiej klasy politycznej, wielkiej wiedzy i doświadczenia" - powiedział Obacz.
Kuncewicz składając kwiaty na grobie Bronisława Geremka zwróciła uwagę, że obok siebie na wojskowych Powązkach spoczęli dwaj wybitni ludzie - Geremek i Jacek Kuroń, którzy - jak podkreśliła - "znakomicie czuli Polskę, pomimo różnych form wyrazu politycznego".
Późnym południem członkowie PD spotkają się przy tablicy upamiętniającej prof. Geremka, znajdującej się przy ul. Piwnej w Warszawie. Tablica została ufundowana przez członków Partii Demokratycznej w pierwszą rocznicę śmierci Bronisława Geremka.
Prof. Geremek - działacz opozycji antykomunistycznej, poseł na Sejm, minister spraw zagranicznych w latach 1997-2000, poseł do Parlamentu Europejskiego, zginął 13 lipca 2008 r. w wypadku samochodowym. Do wypadku doszło w okolicach miejscowości Lubień w Wielkopolsce. Samochód, którym jechał Geremek, z niewiadomych przyczyn zjechał na przeciwległy pas jezdni i zderzył się z jadącym z naprzeciwka samochodem dostawczym. Mercedes, którym podróżował, jechał z Poznania w kierunku zachodniej granicy kraju. Geremek miał 76 lat. Spoczął w Alei Zasłużonych blisko swojego przyjaciela Jacka Kuronia.
Bronisław Geremek urodził się 6 marca 1932 r. w Warszawie. W wieku ośmiu lat wraz z całą rodziną trafił do warszawskiego getta, skąd w 1943 roku uciekł.
W 1954 r. ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1956-58 odbył studia podyplomowe w Ecole Pratique des Hautes Etudes w Paryżu. W 1960 r. uzyskał doktorat, a w 1972 r. habilitację w Polskiej Akademii Nauk. W 1989 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Domeną działalności naukowej prof. Geremka były badania nad historią kultury i społeczeństwa wieków średnich.
Prof. Geremek był związany z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie pracował w latach 1955-85. W okresie od 1960 do 1965 r. był wykładowcą na Sorbonie w Paryżu i kierownikiem tamtejszego Centrum Kultury Polskiej. Uhonorowany został 23 doktoratami honoris causa, nadanymi mu m.in. przez uniwersytety w Bolonii, Utrechcie, Paryżu (Sorbona), Nowym Jorku (Columbia), Krakowie (UJ). W 1992 r. został mianowany profesorem wizytującym w College de France. Był członkiem m.in. Academia Europea, Pen Clubu, Societe Europeenne de Culture.
W latach 1950-68 był członkiem PZPR, z której wystąpił na znak protestu przeciwko inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację. W latach siedemdziesiątych był jedną z czołowych postaci polskiej opozycji demokratycznej. Był współzałożycielem i w latach 1978-81 wykładowcą Towarzystwa Kursów Naukowych, inicjatywy, której celem było przywrócenie prawdy w nauczaniu współczesnej historii Polski i odrzucenie komunistycznej cenzury.
Od 1980 r. był członkiem NSZZ "Solidarność"; ekspertem Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 r., a potem doradcą Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ "S" i Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ "S" w Gdańsku. Profesor pojechał tam z Tadeuszem Mazowieckim jako przedstawiciel 64 sygnatariuszy apelu poparcia pisarzy, dziennikarzy, filmowców, profesorów, środowisk Klubu Inteligencji Katolickiej i Towarzystwa Kursów Naukowych dla strajkujących załóg Wybrzeża.
W stanie wojennym Geremek był internowany. W 1983 r. został aresztowany przez władze komunistyczne, które oskarżyły go o prowadzenie nielegalnej działalności politycznej.
Prof. Geremek był szefem zespołu doradców przewodniczącego "S" Lecha Wałęsy i członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Wałęsie. Podczas obrad "okrągłego stołu" współprzewodniczył zespołowi ds. reform politycznych. Od 1989 r. był posłem na Sejm; przewodniczył m.in. sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych (1989-97), Komisji Konstytucyjnej (1989-91). Był szefem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego w Sejmie kontraktowym (1989-1991).
Należał do założycieli Unii Demokratycznej (potem Unii Wolności) i był przewodniczącym klubu parlamentarnego tej partii w latach 1990-97. W grudniu 2000 r. został szefem UW, o to stanowisko rywalizował z Donaldem Tuskiem. Po wyborach do Sejmu w 1997 r., 31 października 1997 r. objął urząd ministra spraw zagranicznych. Funkcję tę pełnił do czerwca 2000 r. Po objęciu w rządzie premiera Jerzego Buzka teki ministra spraw zagranicznych, Geremek przez rok kierował pracami OBWE. W okresie jego urzędowania Polska została przyjęta do NATO. Był zwolennikiem wstąpienia Polski do Unii Europejskiej.
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 r. Geremek został wybrany z list komitetu Unii Wolności, zdobywając w okręgu warszawskim największą liczbę głosów - ponad 114 tysięcy. Był to drugi wynik w całym kraju. W Parlamencie Europejskim był członkiem Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy - ALDE. (PAP)
mzk/ agy/ mok/ gma/
"Pan profesor uczył nas, w jaki sposób być politykiem przyzwoitym" - mówił wiceszef PD. Dodał, że obecnie, po katastrofie prezydenckiego samolotu pod Smoleńskiem, to przesłanie jest szczególnie aktualne.
Z kolei Obacz wspominając Bronisława Geremka powiedział, że był on "najwybitniejszym przedstawicielem politycznego centrum, człowiekiem z bardzo ugruntowanymi poglądami liberalnymi". Zaznaczył jednocześnie, że Geremek w swoich działaniach i osądach politycznych był bardzo umiarkowany.
"Takich ludzi jak prof. Geremek brakuje dzisiaj w polskiej polityce. Pan profesor był uosobieniem wielkiej klasy politycznej, wielkiej wiedzy i doświadczenia" - powiedział Obacz.
Kuncewicz składając kwiaty na grobie Bronisława Geremka zwróciła uwagę, że obok siebie na wojskowych Powązkach spoczęli dwaj wybitni ludzie - Geremek i Jacek Kuroń, którzy - jak podkreśliła - "znakomicie czuli Polskę, pomimo różnych form wyrazu politycznego".
Późnym południem członkowie PD spotkają się przy tablicy upamiętniającej prof. Geremka, znajdującej się przy ul. Piwnej w Warszawie. Tablica została ufundowana przez członków Partii Demokratycznej w pierwszą rocznicę śmierci Bronisława Geremka.
Prof. Geremek - działacz opozycji antykomunistycznej, poseł na Sejm, minister spraw zagranicznych w latach 1997-2000, poseł do Parlamentu Europejskiego, zginął 13 lipca 2008 r. w wypadku samochodowym. Do wypadku doszło w okolicach miejscowości Lubień w Wielkopolsce. Samochód, którym jechał Geremek, z niewiadomych przyczyn zjechał na przeciwległy pas jezdni i zderzył się z jadącym z naprzeciwka samochodem dostawczym. Mercedes, którym podróżował, jechał z Poznania w kierunku zachodniej granicy kraju. Geremek miał 76 lat. Spoczął w Alei Zasłużonych blisko swojego przyjaciela Jacka Kuronia.
Bronisław Geremek urodził się 6 marca 1932 r. w Warszawie. W wieku ośmiu lat wraz z całą rodziną trafił do warszawskiego getta, skąd w 1943 roku uciekł.
W 1954 r. ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1956-58 odbył studia podyplomowe w Ecole Pratique des Hautes Etudes w Paryżu. W 1960 r. uzyskał doktorat, a w 1972 r. habilitację w Polskiej Akademii Nauk. W 1989 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Domeną działalności naukowej prof. Geremka były badania nad historią kultury i społeczeństwa wieków średnich.
Prof. Geremek był związany z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie pracował w latach 1955-85. W okresie od 1960 do 1965 r. był wykładowcą na Sorbonie w Paryżu i kierownikiem tamtejszego Centrum Kultury Polskiej. Uhonorowany został 23 doktoratami honoris causa, nadanymi mu m.in. przez uniwersytety w Bolonii, Utrechcie, Paryżu (Sorbona), Nowym Jorku (Columbia), Krakowie (UJ). W 1992 r. został mianowany profesorem wizytującym w College de France. Był członkiem m.in. Academia Europea, Pen Clubu, Societe Europeenne de Culture.
W latach 1950-68 był członkiem PZPR, z której wystąpił na znak protestu przeciwko inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację. W latach siedemdziesiątych był jedną z czołowych postaci polskiej opozycji demokratycznej. Był współzałożycielem i w latach 1978-81 wykładowcą Towarzystwa Kursów Naukowych, inicjatywy, której celem było przywrócenie prawdy w nauczaniu współczesnej historii Polski i odrzucenie komunistycznej cenzury.
Od 1980 r. był członkiem NSZZ "Solidarność"; ekspertem Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 r., a potem doradcą Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ "S" i Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ "S" w Gdańsku. Profesor pojechał tam z Tadeuszem Mazowieckim jako przedstawiciel 64 sygnatariuszy apelu poparcia pisarzy, dziennikarzy, filmowców, profesorów, środowisk Klubu Inteligencji Katolickiej i Towarzystwa Kursów Naukowych dla strajkujących załóg Wybrzeża.
W stanie wojennym Geremek był internowany. W 1983 r. został aresztowany przez władze komunistyczne, które oskarżyły go o prowadzenie nielegalnej działalności politycznej.
Prof. Geremek był szefem zespołu doradców przewodniczącego "S" Lecha Wałęsy i członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Wałęsie. Podczas obrad "okrągłego stołu" współprzewodniczył zespołowi ds. reform politycznych. Od 1989 r. był posłem na Sejm; przewodniczył m.in. sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych (1989-97), Komisji Konstytucyjnej (1989-91). Był szefem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego w Sejmie kontraktowym (1989-1991).
Należał do założycieli Unii Demokratycznej (potem Unii Wolności) i był przewodniczącym klubu parlamentarnego tej partii w latach 1990-97. W grudniu 2000 r. został szefem UW, o to stanowisko rywalizował z Donaldem Tuskiem. Po wyborach do Sejmu w 1997 r., 31 października 1997 r. objął urząd ministra spraw zagranicznych. Funkcję tę pełnił do czerwca 2000 r. Po objęciu w rządzie premiera Jerzego Buzka teki ministra spraw zagranicznych, Geremek przez rok kierował pracami OBWE. W okresie jego urzędowania Polska została przyjęta do NATO. Był zwolennikiem wstąpienia Polski do Unii Europejskiej.
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 r. Geremek został wybrany z list komitetu Unii Wolności, zdobywając w okręgu warszawskim największą liczbę głosów - ponad 114 tysięcy. Był to drugi wynik w całym kraju. W Parlamencie Europejskim był członkiem Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy - ALDE. (PAP)
mzk/ agy/ mok/ gma/
