Jagiellonowie

Aleksander Jagiellończyk (1461–1506)

Aleksander urodził się jako czwarty syn Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Habsburżanki. Najwcześniejsze dzieciństwo spędzał z rodzicami i rodzeństwem, przy czym dwór Kazimierza najczęściej przebywał na objazdach królestwa, toteż jego synowie od najmłodszych lat mieli okazję oswajać się z meandrami średniowiecznej polityki. Ale też z ówczesną wiedzą – wszyscy synowie kształcili się pod kierunkiem Jana Długosza, później zaś Filippa Buonaccorsiego, lepiej w Polsce znanego jako Kallimach. Aleksander nie wybijał się jednak pod tym względem ponad braci. 

Władysław Warneńczyk

Starszy z synów Władysława Jagiełły i Sonki Holszańskiej urodził się w 1424 roku, a więc na dziesięć lat przed śmiercią ojca. Było to wydarzenie niezwykłe, graniczące z cudem, w chwili narodzin syna Jagiełło liczył sobie bowiem ok. 72 lat.

Kazimierz Jagiellończyk

Kazimierz urodził się w 1427 roku, był więc trzy lata młodszy od Władysława Warneńczyka, zaś wiadomość o śmierci ojca zastała go w wieku lat siedmiu. Już narodziny Władysława dawały Polakom sporo powodów do plotek i kpin – Jagiełło miał wówczas ok. 72 lat. Przyjście na świat kolejnego męskiego potomka trzy lata później przyjęto z niedowierzaniem – nawet dziś trudno sobie wyobrazić osobę siedemdziesięciopięcioletnią w roli ojca.

Władysław Jagiełło

Po śmierci Ludwika Węgierskiego, który objął tron Polski po bezpotomnym zgonie Kazimierza Wielkiego Polacy stanęli przed dylematem. Czy utrzymać w mocy tzw. umowę koszycką, która w zamian za pierwsze przywileje dla szlachty gwarantowała tron którejś z córek Ludwika, czy też intronizować księcia mazowieckiego Siemowita IV?

Zygmunt II August

Zygmunt II August urodził się 1 sierpnia 1520 r. w Krakowie jako syn Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, córki Giangaleazza Sforzy, księcia Mediolanu. Formalnie od 1529 r. był  królem Polski i wielkim księciem litewskim, a faktycznie panował od 1548 r.

Zygmunt I Stary

Zygmunt I Stary urodził się 1 stycznia 1467 r. w Kozienicach jako piąty syn Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki, córki Albrechta II Habsburga, króla Niemiec, Czech i Węgier. Od 1506 r. był królem Polski i wielkim księciem litewskim.

Jan Olbracht

Jan Olbracht urodził się 27 grudnia 1459 r. w Krakowie jako trzeci syn Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki, córki Albrechta II Habsburga, króla Niemiec, Czech i Węgier. Jego drugie imię to prawdopodobnie spolszczone imię dziadka ze strony matki, Albrechta II. 27 sierpnia 1492 r. Olbracht został wybrany na króla Polski.

„Pierwsze stulecie Jagiellonów”

Publikacja ta, wydana we współpracy z Muzeum Historii Polski, nie stanowi jakiejś kolejnej monografii napisanej przez prof. Wojciecha Fałkowskiego. Jest to natomiast zbiór jego prac stworzonych w ciągu ostatnich 30 lat, a poświęconych epoce jagiellońskiej w Polsce i w Europie. Na pewno jest to również świadectwo wielkiej pracowitości tego człowieka, który szerszej opinii publicznej dał się poznać m.in. jako wiceminister obrony narodowej (a od niedawna jako dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie), ale wśród nas - byłych studentów historii - i w ogóle w środowisku naukowym miał zawsze opinię wybitnego mediewisty i znakomitego nauczyciela akademickiego.

Prof. Wacław Uruszczak: rok 1468 był przełomowy dla dziejów sejmu polskiego

W październiku 1468 r. odbył się w Piotrkowie sejm walny koronny, w którym poza królem i senatorami wzięli udział posłowie ziemscy wybrani na sejmikach – przypomniał w rozmowie z PAP historyk prawa prof. Wacław Uruszczak z Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego.