Cmentarz Bernardyński na Zarzeczu (lit. Bernardinų kapinės) Pierwszy Cmentarz Bernardyński znajdował się przy świątyni OO Bernardynów, między kościołami świętych Franciszka i Bernarda, św. Anny oraz św. Michała. W związku z wytyczaniem ulicy Świętej Anny, na podstawie decyzji magistratu wileńskiego z 25 lutego 1810 r., na wniosek Katolickiej Kongregacji Niemieckiej św. Marcina przy kościele św. Anny, cmentarz przeniesiono na Zarzecze i ulokowano w malowniczym miejscu, na stromej skarpie nad rzeką Wilejką.
Przez ostatnie 25 lat powstawały kolejne tomy zawierające szczegółowe inwentaryzacje zabytków - "Materiały do Dziejów Sztuki Sakralnej na Ziemiach Wschodnich Dawnej Rzeczypospolitej" pod redakcją Jana K. Ostrowskiego, które publikowało Międzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie.
Pomniki nagrobne trzech bohaterów powstania listopadowego, zachowane na cmentarzach na terenie Ukrainy, zostały odrestaurowane z funduszy Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Dwa z nich znajdują się na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, trzeci na cmentarzu w Łopatynie.
Odrestaurowany został pomnik nagrobny powstańca listopadowego, kawalera Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari, Juliana Konstantego Ordona znajdujący się na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Prace konserwatorskie przeprowadzono w 2016 r.
Inicjatorem powstania Muzeum Josepha Conrada - Józefa Korzeniowskiego w jednym z budynków klasztoru OO Karmelitów Bosych w Berdyczowie był prof. Zdzisław Najder i Polskie Towarzystwo Conradowskie, wspierane przez podobne towarzystwa brytyjskie i francuskie. Inicjatywa ta podjęta została w połowie lat 90. XX w.