11 czerwca 1694 r. , podczas bezprecedensowej w historii wojskowości Rzeczpospolitej bitwy pod Hodowem, garstka polskich obrońców - siedem chorągwi husarii i pancernych w sile około 400 ludzi - skutecznie odparła najazd sił tatarskich w liczbie około 40 tys. ludzi.
Żółkiew została założona pod koniec XVI wieku przez hetmana i kanclerza wielkiego koronnego Stanisława Żółkiewskiego. Kiedy owdowiały podczaszy koronny Jakub Sobieski, herbu Janina, pojął za żonę Teofilę Daniłowiczównę, wnuczkę sławnego hetmana, córkę wojewody ruskiego Jana Daniłowicza i Zofii z Żółkiewskich, Żółkiew weszła w skład dóbr Sobieskich.
Historia Przydrujska Historia Przydrujska, obecnie miasteczka Piedruja na Łotwie, położonego przy trasie z Połocka do Dyneburga (łot. Daugavpils), nierozerwalnie wiąże się z położoną po drugiej stronie rzeki Dźwiny Drują, czyli dawnym Sapieżynem. Miasto składało się z trzech dzielnic: Starego Miasta na lewym brzegu rzeki Drujki, dzielnicy prawobrzeżnej czyli Sapieżyna oraz Przydrujska na przeciwległym brzegu Dźwiny. Otton Hedemann, autor książki „Magdeburskie miasto Druja”, wydanej w Wilnie w 1934 roku, pisze o powstaniu Przydrujska równolegle z Sapieżynem, określając go jako „swego rodzaju przyczółek i łącznik handlowy miasta macierzystego w jego stosunkach z prawobrzeżnem inflanckiem zadźwiniem”.
Rafajłowa - historia Rafajłowa, obecnie Bystrycia, to huculska wieś leżąca dziś na Ukrainie. Przed II wojną światową wchodziła w skład II Rzeczypospolitej, województwa stanisławowskiego, powiatu nadwórniańskiego. Położona jest w Gorganach w Karpatach Wschodnich. Tam Legiony Polskie – późniejsza II Brygada Legionów Polskich – toczyły walki w latach 1914-1915. Ważną rolę w historii wsi i okolicy odgrywa również tradycja huculska i wielokulturowość związana z bytowaniem tam ludności innej niż rusińska, rozwój turystyki i gospodarka leśna.
Jesienią 2016 r. zakończyły się prace konserwatorskie lwowskiego pomnika Wojciecha Bartosza Głowackiego (1756-1794), bohatera powstania kościuszkowskiego, który zasłynął męstwem podczas bitwy pod Racławicami, 4 kwietnia 1794 r., gdy zdobył działo rosyjskie gasząc lont czapką. Naczelnik Kościuszko mianował go wówczas chorążym Grenadierów Krakowskich. Głowacki został śmiertelnie ranny podczas bitwy pod Szczekocinami. Prawdopodobnie spoczął przy kościele (obecnie katedrze) pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Kielcach. Miejsce pochówku upamiętnia płyta nagrobna.
Cmentarz na Rossie i jego historia Cmentarz katolicki na Rossie ((lit. Rasų kapinės) założono w 1801 r. Nekropolia składa się z części zwanych Starą i Nową Rossą, o łącznej powierzchni 10,8 ha. Jest to największy i najcenniejszy ze starych cmentarzy wileńskich, malowniczo położony na wzgórzach porośniętych starodrzewem. Przedstawia ogromną wartość historyczną, jako miejsce pochówku wielu znanych osób, a także wartość artystyczną, ze względu na cenne obiekty sztuki i architektury sepulkralnej.
Na cmentarzu Ixelles w Brukseli - jednej z ważniejszych nekropoli Belgii, gdzie spoczywają znane postaci ze świata polityki, nauki i sztuki, pochowany jest polski pianista i kompozytor, wieloletni profesor brukselskiego konserwatorium Józef Wieniawski, młodszy brat Henryka Wieniawskiego.
Gustaw Manteuffel Na przykościelnym cmentarzu w Drycanach (łot. Dricāni) znajduje się miejsce wiecznego spoczynku Gustawa barona Manteuffla, niezwykłego badacza o iście renesansowej rozpiętości zainteresowań. Myśliciel i hobbysta, prawnik, historyk, kulturoznawca, meloman i muzykolog, etnograf, genealog, tłumacz, znawca sztuki i architektury był autorem licznych publikacji poświęconych północnym kresom dawnej Rzeczypospolitej – Inflantom.