Litwa jest małym, ale aktywnym krajem, który boksuje powyżej swojej wagi. Potrafiła zbudować wizerunek kraju bardzo mocno zaangażowanego na arenie międzynarodowej i umiejącego przeskakiwać swoje ograniczenia - mówi PAP Dominik Wilczewski, autor książki „Litwa po litewsku”.
1 lipca 1569 r., senatorowie oraz posłowie Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego potwierdzili i zaprzysięgli Unię Lubelską. Akt deklarował m.in.: „Iż już Krolestwo polskie i Wielgie Księstwo litewskie jest jedno nierozdzielne i nierożne ciało, a także nierożna ale jedna a spolna Rzeczpospolita”.
Wilno, historyczna stolica Wielkiego Księstwa Litewskiego – pod wieloma względami jedno z najbardziej niezwykłych miast Europy Środkowo-Wschodniej. Unikatowe w swoim architektonicznym kształcie, nazywane perłą baroku, miasto, w którym można spotkać wyjątkową odmianę tego stylu architektonicznego. Miasto, które miało to szczęście, że większość z zabytków barokowych przetrwało zawieruchę dziejową.
W Wilnie na cmentarzu na Starej Rossie zostały pochowane prochy przywódców Powstania Styczniowego na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego: Wincentego Konstantego Kalinowskiego i Zygmunta Sierakowskiego, oraz 18 innych powstańców. Wszyscy zostali zabici przez rosyjskich zaborców w latach 1863–1864 na wileńskim placu Łukiskim.
W wileńskim Pałacu Władców w środę odbył się koncert „Wielkie Księstwo Litewskie – wszystkie drogi prowadzą do Wilna”, który zainaugurował cykl wydarzeń na 700-lecie Wilna przypadające w 2023 roku.
450 lat temu, 1 lipca 1569 r., senatorowie oraz posłowie Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego potwierdzili i uroczyście zaprzysięgli Unię Lubelską. Akt deklarował m.in.: „Iż już Krolestwo polskie i Wielgie Księstwo litewskie jest jedno nierozdzielne i nierożne ciało, a także nierożna ale jedna a spolna Rzeczpospolita, ktora się z dwu państw i narodow w jeden lud zniosła i spoiła”.
„Najjaśniejsza gwiazda na wileńskim firmamencie - ksiądz rektor Marcin Poczobut-Odlanicki” - to tytuł rozpoczętej w środę na Uniwersytecie Wileńskim międzynarodowej konferencji naukowej poświęconej 290. rocznicy urodzin rektora tej uczelni w latach 1780-1799.
Książka odpowiada na duże społeczne zapotrzebowanie, aby pokazywać czasy największej świetności I Rzeczypospolitej, gdy nasze terytorium rozciągało się „od morza do morza”, a z naszym zdaniem poważnie liczono się na wszystkich dworach europejskich. To taka pozycja napisana „ku pokrzepieniu serc”- bez żadnego kompleksu narodowej niższości, a wręcz przeciwnie: z dumą opowiadająca o najcenniejszych zdobyczach terytorialnych na przestrzeni dziejów i o największych sukcesach ówczesnej polskiej dyplomacji- także tych obecnie już całkiem zapomnianych.
Polski film „Barbara Radziwiłłówna” w reżyserii Józefa Lejtesa z 1936 r. zaprezentowano w sobotę przed północą na dziedzińcu wileńskiego Pałacu Władców. Pokazowi towarzyszyła muzyka skomponowana na tę okazję, wykonywana na żywo przez orkiestrę symfoniczną.