80 lat temu, 19 kwietnia 1943 r., żołnierze Żydowskiej Organizacji Bojowej i Żydowskiego Związku Wojskowego stawili opór wkraczającym do getta warszawskiego siłom niemieckim. Tym samym rozpoczęli powstanie, które nie miało szans na zwycięstwo. Ich celem była godna śmierć w walce.
W poniedziałek wieczorem 19 kwietnia 1943 r. na ulicach przylegających do walczącego getta doszło do pierwszej potyczki żołnierzy Armii Krajowej próbujących udzielić pomocy bijącym się z siłami niemieckimi. Była to jedna z największych akcji zbrojnych AK przed wybuchem Powstania Warszawskiego.
W 79. rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim pamiętamy o bohaterskiej postawie bojowników Żydowskiego Związku Wojskowego i Żydowskiej Organizacji Bojowej; skazani na porażkę i zagładę, podjęli walkę w obronie swojej godności – podkreślił we wtorek szef MSWiA Mariusz Kamiński.
Instytucje Polskiego Państwa Podziemnego niosły pomoc żydowskim obywatelom RP. Jej dobrze udokumentowanym przykładem są działania Rady Pomocy Żydom „Żegota”. Dziś znacznie mniej jednak wiemy o szczegółach pomocy zbrojnej dla bojowników przygotowujących się do walki za murami getta warszawskiego.
Deputowani do Parlamentu Europejskiego upamiętnili w środę w Strasburgu rocznicę wybuchu Powstania w getcie warszawskim. W symbolicznym geście wielu z nich przypięło do swoich ubrań papierowe żonkile, przywołując pamięć o tamtych tragicznych wydarzeniach. Akcja będzie trwać także w czwartek.
W latach 1967–1989 nie istniała ciągłość w polityce władz PRL wobec rocznic powstania w getcie. Bez wątpienia w latach 80. nastąpiła istotna zmiana w porównaniu z dekadą lat 70. – mówi prof. Grzegorz Berendt, wicedyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, członek Rady Programowej ŻIH i rządowego zespołu ds. dialogu prawno-historycznego. Mija 75 lat od zakończenia powstania w getcie.