emigracja polska

„Zygmunt i i Celina” (sezon 2, odcinek 2). „Czarna kawa w Rio”

"[…] nie pisz nigdy […], że jesteś ciężarem, że moja pomoc «upokarza» Cię itp. […] Jestem i będę do końca Twoim dłużnikiem" Zygmunt do Celiny, 5 października 1960.

„Zygmunt i i Celina” (sezon 2, odcinek 1). „W klinice połamanych lalek”

Prolog i cztery akty

„Zygmunt i Celina” (sezon 1, odcinek 5). „Pogoda dla biedaków”

Celina do Zygmunta, 24 kwietnia 1953 roku: „Przerwałam ten list, bo poszłam na obiad, zaszłam na Planty i oczarowała mnie cudowna, jasna zieleń drzew, trawników i krzewów. Mimo zimna kwitną już czereśnie i śliwy. Widziałam też kobiety z bukietami czeremchy. A niedługo Jego imieniny – oby wszystko czego pragnie się spełniło! Cały dzień ten będę przy nim myślami i modlitwą. Może Bóg da, że go jeszcze w tym życiu zobaczę – że dożyję tego szczęścia”. Imieniny Zygmunta przypadają 2 maja…

„Zygmunt i Celina” (sezon 1, odcinek 4). „Jachimeccy, Jachimeccy!”

Pyta Zygmunt Nowakowski 4 listopada 1953 roku: „Dowiedziałem się z radia, że zmarł Zdzisław Jachimecki. Nie wiem, czy Pani utrzymywała z nim ostatnio kontakty. To była para jeszcze bardziej nierozdzielna niż Pawlasowie”. Nie wiemy już dziś, co za „Pawlasów” ma na myśli…. Kontynuuje: „Bardzo żal mi Zosi, która znajdzie się w zupełnej pustce”. Odpowiedź z Krakowa przyjdzie 12 grudnia: „Zosia po śmierci Zdzisełka trzyma się podobno nadzwyczaj dzielnie – zresztą była na to przygotowana, bo on już dawno chorował na serce. Ja spotykałam ich tylko przelotnie i nieczęsto na ulicy – i zamienialiśmy parę słów. Żadnych prawie stosunków towarzyskich nie utrzymuję”.

„Zygmunt i Celina” (sezon 1, odcinek 3). „Haracz warszawskiego rządu”

Zygmunt Nowakowski w detroickim „Dzienniku Polskim”, 30 stycznia 1954 roku: „Pomoc dla kraju rozwinęła się szczególnie w ostatnich siedmiu–ośmiu latach, i nie było wśród nas nikogo, kto nie wysyłał paczek. […] Teraz, w pierwszych dniach lutego cała nasza akcja skończy się z powodu jakiegoś niebywale wysokiego cła, które «rząd» warszawski nałożył na przesyłki z zagranicy”. Uzna go za okrucieństwo.

„Zygmunt i Celina” (sezon 1, odcinek 2). Cytryna dojrzewa w Taorminie

„Znaszli ten kraj, gdzie cytryna dojrzewa?” – pytał Goethe, tłumaczony przez Mickiewicza. Może tym skojarzeniem niesiony, wypatrzył Zygmunt Nowakowski w 1930 roku na Sycylii brzemienny dla siebie epizod? Droczy się z Mieczysławem Grydzewskim 3 marca 1961 roku, negocjując po kilkuletniej przerwie: „To pewna, że powrót do «Wiadomości» wymaga wysiłku. Z byle czym nie wrócę i muszę jakoś przyzwoicie zacząć, teraz zaś nawet nie potrafię myśleć o tym”. Dlaczego? „Zawiesiłem wszelkie roboty […]. Za jakieś dziesięć dni wyjadę zapewne na krótko do Taorminy, ale tam także pisać nie będę i nawet nie wezmę […] maszyny”.

„Zygmunt i Celina” (sezon 1, odcinek 1). „Liszenka” z Krakowa

Nie stała się ta miłość (nie miłość?) tematem książki z serii „Pary”, jak – nie przymierzając – Celina i Adam. Ale i związek ten – zupełnie inny! W kontraście do Mickiewiczów, niespełniony, bezżenny, szczęśliwy. A może tylko przyjaźń? Róża Celina Otowska (1882–1973), przed wojną – zapracowana dziedziczka z Trzęsówki pod Kolbuszową, wdowa o artystycznym zacięciu. Zygmunt Nowakowski (1891–1963), słynny felietonista „Ilustrowanego Kuryera Codziennego” i wzięty prozaik, w latach trzydziestych – po rozstaniu z teatrem – pisze, goszcząc w jej majątku, najważniejsze utwory.

Polska Misja Katolicka we Francji: od blisko 200 lat duchowni towarzyszą rodakom na emigracji

Polska Misja Katolicka we Francji od blisko 200 lat towarzyszy naszym rodakom na emigracji. Dzięki posłudze duchownych rodacy mają możliwość korzystania z sakramentów w ojczystym języku - zwrócił uwagę rektor Polskiej Misji Katolickiej we Francji ks. Bogusław Brzyś z okazji Światowego Dnia Migranta i Uchodźcy.

Sergiusz Piasecki – żywot człowieka zapomnianego

Zmarły 60 lat temu, 12 września 1964 r. Sergiusz Piasecki był jedną z najbardziej interesujących, zagadkowych i intrygujących postaci polskiej literatury XX w. Jego dramatyczna biografia nadaje się idealnie na ekranizację. Jednak mimo kmicicowskiego życiorysu nadal pozostaje on postacią nieco zapomnianą.

W Kielcach upamiętniono pisarza Gustawa Herlinga-Grudzińskiego

Odkrywałam świat ojca, czytając jego teksty; był sekretnym człowiekiem, nie mówił wiele o sobie – wspominała w poniedziałek Gustawa Herlinga-Grudzińskiego jego córka Marta Herling. W 105. rocznicę urodzin wybitny pisarz i eseista został upamiętniony w rodzinnych Kielcach.