Do 13 maja można zgłaszać książki do Nagrody Historycznej m.st. Warszawy im. Kazimierza Moczarskiego. W tym roku zostanie przyznana już po raz 16. Laureat otrzyma 50 tys. zł oraz statuetkę - poinformowano na stronie Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy.
Przyznano Nagrodę Historyczną im. Kazimierza Moczarskiego za najlepszą książkę historyczną roku 2023. Laureatem jest Sławomir Łotysz, autor książki „Pińskie błota. Natura, wiedza i polityka na polskim Polesiu do 1945 roku” wydawnictwa Universitas.
115 lat temu, 21 lipca 1907 r., urodził się Kazimierz Moczarski, żołnierz Armii Krajowej, szef Biura Informacji i Propagandy ZWZ-AK; autor książki „Rozmowy z katem” – zapisu wspólnego pobytu w celi więziennej z gen. SS Jürgenem Stroopem, odpowiedzialnym za stłumienie Powstania w getcie warszawskim.
65 lat temu, 24 kwietnia 1956 r., po jedenastu latach więzienia wolność odzyskał Kazimierz Moczarski, żołnierz AK, oficer Biura Informacji i Propagandy, późniejszy autor „Rozmów z katem”. Jego uwolnienie oraz głośny proces rehabilitacyjny były przejawami odwilży politycznej w PRL.
Publikacje poświęcone najnowszej historii Polski, od odzyskania niepodległości w 1918 r. do czasów współczesnych, które ukazały się w Polsce w 2018 r., można do 15 lipca zgłaszać do konkursu o Nagrodę Historyczną m.st. Warszawy im. Kazimierza Moczarskiego.
Po raz dziewiąty wręczono Nagrodę Historyczną im. Kazimierza Moczarskiego za najlepszą książkę historyczną. Laureatką została Agata Zysiak za książkę „Punkty za pochodzenie. Powojenna modernizacja i uniwersytet w robotniczym mieście”.
Podczas II Zjazdu Młodzieżowych Klubów Historycznych im. Kazimierza Moczarskiego uczniowie szkół ponadgimnazjalnych wybiorą swojego laureata z 10 nominacji do tegorocznej Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego. Zjazd odbędzie się w dniach 1-3 grudnia 2017 r. w Domu Spotkań z Historią w Warszawie.
Sylwetki wybitnych postaci, które odegrały swe role w kulturze, polityce, działalności publicznej i artystycznej mają na ogół szanse na solidne opracowania naukowe, noty biograficzne i encyklopedyczne, garści wspomnień. Upominam się nieraz o osobiste, więc zsubiektywizowane wybory i prezentacje dziennikarsko-gawędziarskie, które wskazują – i w tym właśnie kawał prawdy – jaki, ci wybrani bohaterowie, mieli realny wpływ na różne środowiska. Czym zachwycali, zdumiewali, irytowali, inspirowali właśnie i czemu do nich zwracamy się z natrętnym pytaniem, ciekawe, co by dziś X powiedział na zaistniałą sytuację.
Książka "Rozmowy z katem" to nie tylko zapis rozmów ze Stroopem w więziennej celi. Moczarski skupiał się w niej na analizie portretu nazisty, próbie wniknięcia w jego duszę – mówi dr Anna Machcewicz, autorka biografii Kazimierza Moczarskiego.
Korespondencja miała dla Zofii i Kazimierza Moczarskich funkcję terapeutyczną. Wspierała ich w trudnych momentach uwięzienia. Każde z nich miało świadomość tego, że gdzieś tam jest druga osoba, która jest ważna. I mimo że każde z nich jest w więzieniu, to żadne nie pozostaje osamotnione – mówi Anna Machcewicz, redaktorka tomiku „Życie tak nas głupio rozłącza... Listy więzienne 1946-1956” Zofii i Kazimierza Moczarskich.