71. rocznica Powstania Warszawskiego oprócz uroczystości w Warszawie przyniosła też niezwykłą książkę. „Teraz'44 historie” Marcina Dziedzica i Michała Wójcika to projekt wykorzystujący nowoczesną technikę fotograficzną i nieustanną obecność wspomnień o Powstaniu w mieście, na którego historię tak mocno ono wpłynęło.
Po 72 latach trudno się spodziewać, że dowiemy się czegoś nowego o Powstaniu Warszawskim. Z opóźnieniem, ale w końcu opisano je i upamiętniono na wszelkie możliwe sposoby, zadano wszystkie pytania, zbudowano muzeum. Niektóre pytania, w tym te najważniejsze: o sens, powody i skutki pozostaną bez jednoznacznych odpowiedzi. Oprócz pytań i odpowiedzi są jeszcze świadectwa. Dziś nowych jest już bardzo niewiele.
Lato 1980 r. przeszło do historii za sprawą strajków w stoczniach i innych zakładach na Pomorzu. Ich uwieńczeniem było podpisanie porozumień gwarantujących powstanie niezależnych związków zawodowych. W cieniu tych przełomowych dla Polski wydarzeń pozostają społeczne bunty, które wybuchały kilka tygodni wcześniej.
Z roku 1367 pochodzi pierwsza wzmianka o wsi Polikowo, której zabudowania znajdowały się w okolicy dzisiejszego pl. Słonecznego, zaś jej grunty sięgały od Starych Bielan na północy do Nowego Miasta na południu. W kierunku zachodnim ciągnęły się aż do wsi Powązki.
Gdyby nie przedwczesna śmierć, mógłby stać się jedną z najważniejszych postaci Polskiej Partii Socjalistycznej. Zamiast tego, egzekucja na stokach warszawskiej Cytadeli uczyniła z niego symbol polskiego ruchu robotniczego i walki o niepodległość. 21 lipca mija 110 rocznica tragicznej śmierci Stefana Okrzei.
Przez trzy dni – od 4 do 6 lipca 1916 roku, pod Kostiuchnówką na Wołyniu, Legiony Polskie skutecznie odpierały napór przeważających liczebnie Rosjan. Utrzymanie pozycji kosztowało wiele ofiar – poległo lub zostało rannych ok. 2 tys. Polaków, co czyni tę bitwę najkrwawszą z udziałem Legionów.
75 lat temu, w końcu czerwca 1940 roku, w portugalskiej miejscowości Figuiera da Foz zawiązał się polski Komitet ds. uchodźcow, świadczący pomoc obywatelom polskim przebywającym do Portugalii po kapitulacji Francji. Łącznie kraj rządzony przez Antonio Oliveirę de Salazara przyjął 7 tys. polskich cywilów oraz 5,5 tys. żołnierzy i oficerów Wojska Polskiego.
Jednym z symboli zagłady Polaków w KL Auschwitz jest pierwszy transport polskich więźniów politycznych. 14 czerwca 1940 r. z więzienia w Tarnowie przywieziono tam 728 więźniów. Od dziewięciu lat decyzją Sejmu RP 14 czerwca obchodzony jest jako Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych.
Setki alianckich agentów, głównie Brytyjczyków, ale także polskich wywiadowców, przewinęło się w czasie II wojny światowej przez jeden z najbardziej renomowanych portugalskich hoteli - Palacio Estoril. Ta działalność szpiegowska tak zrosła się z hotelem, że po wojnie umieszczono tam akcję jednego z filmów opowiadających o superagencie Jej Królewskiej Mości, Jamesie Bondzie.