Kutz jest bogiem piątej strony świata i cokolwiek tutaj robimy, to zawsze musimy mieć świadomość, że on na nas patrzy. Nie musimy się z nim zgadzać, ale nie możemy o nim zapomnieć – mówi PAP dyrektor Teatru Śląskiego w Katowicach Robert Talarczyk. W piątek zostanie po raz czwarty wręczona Nagroda im. Kazimierza Kutza.
Reżyser Jerzy Kawalerowicz w filmie „Śmierć prezydenta” z niezwykłą dokładnością i pietyzmem oddał tragizm wydarzeń z grudnia 1922 roku – mówi PAP historyk i redaktor naczelny kwartalnika filmoznawczego „Pleograf” dr Mikołaj Mirowski.
„Urodził się/Pełną gębą żył/Umarł/Bo pił/W ziemi zgnił” oraz „Urodził się/Ascetą był/Nie pił/Umarł/I też zgnił” – napisał kiedyś na skrawku papieru. Dla siebie na pewno zachowałby ten pierwszy nekrolog. 45 lat temu, 9 października 1977 r., umarł słynny aktor i jedna z najbardziej barwnych postaci PRL – Zdzisław Maklakiewicz.
Nakręcenie Trylogii było moim marzeniem od zawsze. To, że się mi to udało uważam za swój wielki sukces, jestem zawodowo spełnionym człowiekiem – mówi reżyser Jerzy Hoffman, który w czwartek w Olsztynie świętuje swój benefis.
Kończą się prace budowlane, a wkrótce ma rozpocząć się aranżacja największej w kraju wystawy stałej o historii kina na ziemiach polskich „Kino Polonia”. Ekspozycja zlokalizowana będzie w budynku Narodowego Centrum Kultury Filmowej (NCKF) znajdującego się w zabytkowej elektrowni EC1 w Łodzi.
W Europejskim Centrum Solidarności w Gdańsku zaplanowano w poniedziałek przedpremierowy pokaz filmu „Marian Kołodziej. Tajemnica artysty”. Dokument o scenografie i plastyku wyreżyserowała Anna Maria Mydlarska. W tym roku przypada 100. rocznica urodzin artysty.
W październiku 2021 roku mija 100 lat od urodzin Andrzeja Munka. Z tej okazji Stowarzyszenie Filmowców Polskich (SFP) prezentuje plakat „Andrzej Munk – w stulecie urodzin”, którego autorem jest znany artysta plastyk, twórca plakatów filmowych Maks Bereski.
1 lipca 1921 r. urodził się w Zakręcie (Mazowieckie) Jerzy Stefan Stawiński, pisarz, scenarzysta Polskiej Szkoły Filmowej („Kanał”, „Eroica”, „Zezowate szczęście”); twórca, który uważał film za „gorsze dziecko literatury, o gorszych manierach i z tupetem”, a siebie samego za „antyromantyka”.