Pogrzeb Wojciecha Bogaczyka – działacza opozycji demokratycznej w PRL, współtwórcy Niezależnego Zrzeszenia Studentów – odbył się w Warszawie. Wojciech Bogaczyk służył niepodległości, dziedzictwu i prawdzie – podkreślił w pożegnalnym liście prezydent Andrzej Duda.
Utworzenie Komitetu Obrony Robotników we wrześniu 1976 oraz Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela w marcu 1977 r. dało organizacyjne podwaliny opozycji demokratycznej w PRL. W kolejnych latach wyodrębniły się w niej nowe organizacje i ugrupowania. Jedną z najbardziej oryginalnych był Ruch Młodej Polski, powołany do życia pod koniec lipca 1979 r.
To nie przypadek, że naszą deklarację ideową zaczynaliśmy od osoby ludzkiej mającej niezbywalną godność, która powinna stać w centrum życia społecznego. Dzięki temu nigdy nie mieliśmy tendencji, by na naród patrzeć jak na karne zastępy. Naród był dla nas wspólnotą składającą się z ludzi myślących, mających prawo do swojego zdania – mówi Aleksander Hall, lider Ruchu Młodej Polski. Mija 40 lat od momentu utworzenia tego ugrupowania polskiej opozycji.
Zmarł Wojciech Bogaczyk, historyk, działacz opozycji w latach 80. jeden z liderów NZS. „Był chory na Polskę. Reprezentował ten typ patriotyzmu, który każe bardzo głęboko przeżywać wszystkie sukcesy, ale i porażki” - powiedział PAP Piotr Semka, który we wtorek poinformował o śmierci Bogaczyka.
Komitet Obrony Robotników, Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela, wreszcie zwycięska „Solidarność” miały swoje korzenie w tamtym zrywie ku wolności – napisał prezydent Andrzej Duda w liście do uczestników niedzielnych obchodów 43. rocznicy Czerwca '76 w Ursusie.
Rondo w centrum Bielska-Białej otrzymało nazwę Trzeciego Szeregu Solidarności, podziemnej organizacji działającej na Podbeskidziu nieprzerwanie od wprowadzenia stanu wojennego po legalizację Związku w 1989 r. Zdecydowali o tym w poniedziałek radni.
Prezes Instytutu Pamięci Narodowej Jarosław Szarek odznaczył w poniedziałek 31 osób Krzyżami Wolności i Solidarności. IPN-owskie obchody 30. rocznicy wyborów kontraktowych z 4 czerwca 1989 r., którym towarzyszyła debata i koncert, zorganizowano w Teatrze Kamienica w Warszawie.