„Joannici i ich związek z ziemiami polskimi” to rodzaj przewodnika po spuściźnie zakonu, pierwszy tego rodzaju wydany w Polsce, po polonicach w zbiorach zakonu oraz muzeach i archiwach maltańskich. Często to dzieła nieznane lub niekojarzone z joannitami - mówi PAP historyk, dr Przemysław Deles, współredaktor wydanej niedawno monografii.
Wspomnienia, dokumenty, zdjęcia, artykuły dotyczące fali strajków w ponad 150 zakładach Lubelszczyzny w 1980 r., nazwanej potem „Lubelskiem Lipcem”, zgromadzono w specjalnym wydawnictwie z okazji 35. rocznicy tamtych wydarzeń.
O jednym z najbardziej kontrowersyjnych budynków powojennej Warszawy - Pałacu Kultury i Nauki i jego losach w wolnej Polsce opowiada książka "Kompleks Pałacu. Życie społeczne stalinowskiego wieżowca w kapitalistycznej Warszawie" Michała Murawskiego.
Twórczości artystycznej, powstającej w obozach zagłady i pracy, a także w gettach i kryjówkach ofiar nazistów, poświęcona jest książka „Śmierć nie ma ostatniego słowa”, która właśnie się ukazała. Autorem publikacji jest niemiecki historyk sztuki Juergen Kaumkoetter.
Czasami przemawia przeze mnie lokalny patriotyzm, choć zawsze czuję się polską patriotką. Są takie karty w życiu mojego miasta, które dają poczucie dumy i przynależności. Jestem łodzianką i nie chcę tu wcale wspominać o „ziemi obiecanej”.
„Wszyscy czuliśmy, że po prostu sprzeciwiliśmy się sile, która zniewoliła nasz kraj i zabrała mu wolność. To oni, nie my, byli uciekinierami, bowiem uciekli od dobra na rzecz gwałtu” - napisał kapitan słynnego „Batorego” Jan Ćwikliński, który w 1953 roku poprosił o azyl w Anglii. Kapitan transatlantyku jest jednym z bohaterów książki „Ucieczki z PRL” Jarosława Molendy.
Istnieje już 60 lat, a ciągle budzi emocje. Jedni go uwielbiają, przez innych jest znienawidzony. Pałac Kultury i Nauki nikogo nie pozostawia obojętnym. W walce o jego przyszłość, tych którzy chcieli go zburzyć pokonali , ci którzy uznali go za zabytek.
Wspomnienia Karola Modzelewskiego „Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca” obejmują wiele epok – od dzieciństwa spędzonego w Rosji podczas wojny do początków III Rzeczypospolitej. Pół wieku obserwacji zmieniającej się Polski i relacja z działań, które miały na te zmiany wpływać.
Co ma wspólnego Pałac Kultury z mlecznymi produktami znanej przedwojennej marki? Dlaczego Le Corbusier obraził się na Moskwę? Czy to możliwe, że plany Pałacu w Warszawie rodziły się przed wojną? Jak to było z przyjaźnią polsko-radziecką na placu budowy? Czy legendy o Pałacu są prawdziwe? Symbol klęski i sowieckiej dominacji, czy pomnik historii? Zburzyć, pozbawić inkrustacji, otoczyć wieżowcami, przemalować? Książka Beaty Chomątowskiej, pokazuje Pałac Kultury tak, jak jeszcze nikt tego nie zrobił.