Polacy emigrujący na przełomie XIX i XX wieku do Stanów Zjednoczonych najczęściej osiedlali się w Chicago, stając się bardzo szybko trzecią co do wielkości po Niemcach i Irlandczykach grupą etniczną w tym mieście. Jak wyglądało ich zwykłe życie, wokół jakich parafii się gromadzili i jak z biegiem czasu układały się ich stosunki z władzami Starego Kraju, dowiemy się z interesującej książki pod redakcją Adama Walaszka.
Świadek XX wieku. Żołnierz 1920 i 1939 r., kapelan Szarych Szeregów. Bohater uwodzący skromnością. Aktywista, społecznik. Współzałożyciel KOR. Bezkompromisowy obrońca wolności i człowieczeństwa. Apostoł Kościoła ubogiego, który nigdy nie przyjmował pieniędzy za posługi religijne. Legenda – ks. Jan Zieja.
Międzynarodowa kariera Rafała Lemkina powinna wzbudzać prawdziwy podziw szczególnie w Polsce. Jednak znakomity prawnik, twórca pojęcia genocydu, który doprowadził do powstania Konwencji ONZ w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa i do jej uchwalenia, przez długie lata był postacią zapomnianą.
W latach osiemdziesiątych „Solidarność” odgrywała bardzo ważną rolę w życiu społeczno-politycznym i kulturalnym. W swojej książce Leszek Olejnik przybliża ten czas w wymiarze lokalnym – łódzkim. Wpływ „dekady Solidarności” był istotny, chociaż, jak zastrzega autor, po części tylko poprzez fakt trwania.
„Hitler często działał z pełną premedytacją, ale czasami musiał reagować na wydarzenia, nad którymi nie miał kontroli. W latach 1933–1939 był raczej mistrzem elastyczności i improwizacji niż planowania” – uważa w swojej książce Frank McDonough.
Przedwojenna Warszawa, Kraków i Wilno, ale także Gdańsk, Śląsk, Huculszczyzna i Kresy Wschodnie to tylko niektóre z miejsc, jakie odwiedził w 1934 r. podczas niezwykłej podróży rowerowej po II RP brytyjski pisarz i podróżnik Bernard Newman. Wrażenia opisał w książce „Rowerem przez II RP”.
„Proskrypcja. Słowem tym w starożytnym Rzymie określano pierwotnie przymusową sprzedaż majątku dłużnika. Nic przyjemnego zatem, przynajmmniej z punktu widzenia tegoż dłużnika. Trzeba jednak zauważyć, że mimo takich dotkliwych sankcji zachowywał on życie. Z czasem jednak, w efekcie rozwoju historycznych wypadków, ten środek represyjny zmienił charakter, a samo pojęcie nabrało jednoznacznie wrogich konotacji. Co więcej, łączy się z nimi do dziś” – pisze Grzegorz Bębnik.
Tamara Łempicka maluje samą siebie jako kobietę chłodną, egoistyczną, acz pełną powabu, który musiał przyciągać do niej mężczyzn. Nina Witkiewiczowa na obrazie męża nie wygląda na szczęśliwą, ale ma prawo demonstrować swoje uczucia, bo w końcu jej małżeństwo od pewnego już czasu jest fikcją. W przeciwieństwie do związku Jacka Malczewskiego z Marią Balową, z którą malarz zdradzał żonę i której wizerunek umieszczał w wielu swoich dziełach. Małgorzata Czyńska w książce „Kobiety z obrazów” przedstawia muzy wielkich artystów, które miały wpływ na rozwój ich sztuki, a także znakomite malarki, które same dla siebie były inspiracją.